Gewoon de hele tijd zin om “WEET JE WEL WIE IK BÉN” te roepen naar iedereen die me vragen stelt om dan op te volgen met “IEMAND DIE TWEE WEKEN GELEDEN HAAR TWEEDE PRIK KREEG dus muilen?”

Het gebeurt niet vaak dat je kinderen het wereldrecord “MAMA!” schreeuwen verbreken, maar áls het gebeurt dan gebeurt het toch vooral wanneer je een fekking kater hebt

Als niet-topatlete en iemand die is hersteld van een burn-out, vind ik het INTERESSANT om te zien hoe kiezen voor mentaal welzijn wordt geassocieerd met opgeven, zwak zijn en/of je omgeving teleurstellen. INTERESSANTE STELLING JA, VAN INTERESSANTE MENSEN HOOR

*terug in België na een week Provence*
Ik: "Zo, nu toch even minder rosé en minder comfort food"
België: MAG IK U HET CONCEPT 'KLOTEWEER IN JULI' VOORSTELLEN

*aan het zwembad in de Provence*
Dochter (6): “Mama ik wil zwemmen! Mama doe mijn bikini aan! Mama Hektor heeft mijn bril afgepakt! Mama die zonnecrème plakt!”
Ik: “JEZUS DOE EVEN RUSTIG IK WEET NIET MEER WIE IK BEN”

Dochter: “ᴶᶦʲ ᵇᵉⁿᵗ ᴴᵃⁿⁿᵉ ᴸᵉᵐᵐᵉⁿˢ”